Director:Seth Gordon
Idemo na veselije teme, raja traze veselo, ko ce slusat' tudju muku. Prajsles. Skroz zabavan dokumentarac o dva fanatika koji se bore za titulu svetskog shampiona u kultnoj video igri DONKEY KONG. Ovaj prvi Brka je postavio rekord josh davne 1982. kada je bio klinac i od tad ga niko ziv nije prestigo. Iako obichan radnik u supermarketu danas on uziva veliku slavu u tim old skul igrachkim krugovima gde su samo DIE-HARD fanatici koji cene samo stare igre tipa pac-man, tetris itd. Ali avaj, pojavio se novi baja na sceni koji je instalirao video koznolu u svojoj garazi i vredno trenira godinama, zapostavljajuci chak i zenu i decu samo da bi se domog'o titule i slave koja uz nju ide. Najbolja scena je kad on snima svoj pokushaj obaranja rekorda video kamerom i ne znam na kom nivou, ono, burad samo lete, haos na ekranu, ne znam kako ostaje ziv, a klinac mu se dere sa sprata : "tata, obrishi mi dupe", a ovaj vidno popizdeo veli : "NE, samo sad ne, obrishi sam, vec si veliki - mozesh ti to i sam !". I josh samo jedna napomena da ne spojlujem tolko radnju za one koji imaju nameru da pogledaju film. Naime, cela ekipa u filmu ima preko 35 godina, a ima i matoraca od 50-60, oni preziru ove nove moderne video igre, i na takve igrache gledaju sa gnushanjem jer su stare vrednosti za njih jedine prave i josh neprevazidjene. Slozio bih se sa njima shto se tiche MANIC MINER-a npr. jer te old skul platformske igre su po meni mnogo teze od bilo kojih ovih novijih. Ja se i dan danas vishe namuchim sa Manic miner-om (imam emulator naravno) nego sa bilo kojom novijom igrom jer zna se : mala greshchica u koordinaciji i ode sve u qrac pa sve ispochetka. A kad sam ga igro 80-ih na Spectrumu 48-ici, sad kad se setim, pa ja realno nisam stigo dalje od 4. nivoa. Ajme meni sramote. Naravno opet moram da se zahvalim mojoj tetki iz Grchke koja mi je 80-ih i nabacila ovaj Spectrum i tako indirektno unistila moju socijalizaciju na svim nivoima pa u jednom delu i skolovanje jer od kako sam ja dobio to malo kompijuterche ja sa njega nisam izbivao, znachi godine su realno tu prosle pune muka i ginulo se po svim tim igricama za slobodu smelo, i sve sam cepo, od POPEYE pa do JET SET WILIJA, ali naravno MANIC MINER vazda bio i osto kevara, i onda jednog lepog dana tata se vratio ranije kuci sa posla u vidno "umornom" stanju, vido da opet ne uchim no igram igricu na patosu ispred televizora, shutno onaj nesretni ZX (bogdamudushuprosti) i sjebo ga totalno. To me sad podsetilo na onu okultnu pesmicu Elvisa J. Kurtovica "Kad se babo vrati kuci pijan" gde Rizo eksplicitno kaze : "Kad se babo kuci vrati i kad malo popije ko mu proba na put stati shtos u glavu dobije - ooo babo, babo, ooo, ma mojne babo" - Al' dzaba sto sam ja viko "mojne babo", babo ga tako zafelshiro da je iako sav bio od gume i malen razbuco ga ko Pahomije razred osmogodisnjaka na veronauci, i eto tako ja ostadoh bez mog najboljeg drugara i onda sam moro opet da se smaram sa drugom decom i da shutam lopte a nikad nisam bio vichan tim sportovima tako da jbga, bio sam golman vecito i svu krivicu za izgubljene tekme naravno svaljivali na mene, a kad pobedimo onda kao nikom nista. Obrni, okreni, uglavnom jako lose se zavrsila ta avantura po mene. Opet ta patetika al' jbga.
IMDB
"In the early 1980s, legendary Billy Mitchell set a Donkey Kong record that stood for almost 25 years. This documentary follows the assault on the record by Steve Wiebe, an earnest teacher from Washington who took up the game while unemployed. The top scores are monitored by a cadre of players and fans associated with Walter Day, an Iowan who runs Funspot, an annual tournament. Wiebe breaks Mitchell's record in public at Funspot, and Mitchell promptly mails a video tape of himself setting a new record. So Wiebe travels to Florida hoping Mitchell will face him for the 2007 Guinness World Records. Will the mind-game-playing Mitchell engage; who will end up holding the record?"
0 comments:
Post a Comment